Het wikken en wegen. Ik ken het van nabij. Zoeken en vinden. Volhouden. En toch ook altijd, het twijfelen. Ik herken het in mezelf. Ik herken het in mijn klanten. Zoveel prachtige intenties die langzaamaan uitrijpen tot krachtige acties. Via de weg van de twijfel. Zelden een rechte lijn. In het waarmaken van je dromen bots je immers op je schaduw. Je schaduw vertolkt zich vaak als een belemmerende overtuiging. En heel vaak heeft die te maken met zichtbaarheid, zichtbaar durven zijn. Je stem laten horen. Ook ik struggle daarmee. Elke dag weer. Het is niet simpel. Eigenlijk is het behoorlijk complex. En net daarom, uitermate boeiend. Navigeren door het leven. Zoeken wat je te doen staat. Het is niet eenvoudig. Net daarom helpt het om iemand bij de arm te nemen en samen te kijken naar de kronkels in je denken, voelen en doen. Een klankbord. Iemand die vanaf de zijlijn toekijkt en de intentie heeft om samen te zoeken.
Sinds januari werk in 1 dag per week op de dienst kinder- en jeugdpsychiatrie in Gasthuisberg. Elke week weer laat ik me er raken door mooie verhalen vaak met een gouden gloed. Jongeren, puur van hart en zacht van weten, vertellen er waarom ze het zo lastig hebben met de realiteit. En ik kan het altijd volgen. Het is soms niet makkelijk om de magie van de wereld te zien bij het scrollen doorheen nieuwssites en sociale media. Ervan wegblijven is vaak de beste optie.
Bijzonder is het wel, het krachtdadig optreden van de overheid bij een pandemie, het alles-op-alles zetten om een hele bevolking gevaccineerd te krijgen. En er helemaal niet in slagen om dezelfde krachtdadigheid in te zetten voor humanitaire kwesties als migratie, geweld en armoede. Hoe kan het zijn dat anno 2021 nog steeds niet elke burger een dak boven zijn hoofd heeft? Hoe komt het toch dat natuurbehoud en klimaatzorg zo laag op de politieke agenda staan? Hoe kan het zijn dat het ons -het rijke wilde westen- niet lukt om middelen vrij te maken en via magische interventies miserie uit te roeien? Zou er misschien schaarste zijn? Of mogen we uitgaan van overvloed? Overvloed aan centen, overvloed aan tijd, overvloed aan goesting. Overvloed aan magie.
Ik hou wel van die gedachte. Overvloed. Zo stap ik met plezier het weekend in.
Een aquarel die ik schilderde op 6 maart 2020. Nét voor de lockdown. Ik had het toen al lastig met de prioriteiten. En nu nog steeds.
-
Zitten je prioriteiten wat dooreengeklutst? Ik onderzoek het graag. Samen met jou.
Ontrafelwerk. Voor al je moeilijke vragen.
Comments