Sporen van natuur op papier. Naalden van een Noorse den. Hoe gronden nodig is. Gronden met de aarde, gronden in de natuur. De Natuur, met hoofdletter N. Dat gronden heb ik nodig om mijn werk als scribe goed te kunnen doen. Scribing vereist een frisse geest en een gegrond lichaam. Hoe beter ik gegrond ben, hoe frisser ik me voel en hoe beter het me lukt om voortdurend te kunnen beslissen wat er op papier komt (naming) en wat niet (discarding). Het helpt me ook om goed aan te voelen waar ik op door moet vragen (engaging) en wat er daaruit geboren kan worden (transforming). De 4 elementen in scribing (name, discard, engage en transform) heb ik niet zelf bedacht. Ik kwam ermee in contact via het boek ‘Generative Scribing’ geschreven door Kelvy Bird.
Kelvy Bird werkt als scribe voor de Presencing Institute. Ze geeft er opleidingen en het boek dat ze schreef is voor mij van onschatbare waarde. Een kader geven voor een bijzonder intuïtief proces. Woorden vinden om het bijzondere proces van scribing te omschrijven.
Wat essentieel is voor mij om goed te kunnen scriben is de verbondenheid voelen tussen hemel en aarde. Dat klinkt misschien wat zweverig, maar voor mij is het dat helemaal niet. Het is dagdagelijkse kost. De aarde is voor mij: het leven, het dagdagelijkse, de natuur, de realiteit van elke dag. De hemel is het gevoel hebben dat er iets is dat alles overstijgt, iets dat alles verbindt, iets essentieel, de verwondering. Elke keer weer, in elk gesprek, elke dialoog, in elk contact tussen mensen. Scribing verbindt die twee realiteiten met elkaar. Met de voeten in de grond, de realiteit (die soms best wel shit kan zijn), met het hoofd in de hemel, het veld van vele mogelijkheden, daar waar een nieuwe realiteit ontstaan kan.
If you can see it in your mind, you can hold it in your hands.
Scribing helpt om dingen zichtbaar te maken. De dingen die je jezelf toewenst maar nog geen realiteit zijn. De dingen die je in je hoofd kan zien maar die er nog niet zijn in je dagdagelijkse leven. Scribing helpt om die dingen op aarde te trekken. Het is een eerste stap in het manifesteren van een nieuwe realiteit, een gewenste werkelijkheid.
Ik begon de praktijk van scribing toe te passen in het voorjaar van 2019. Toen corona toesloeg. Omdat ik gebonden was aan online werken, startte ik met scribing. Elke dialoog resulteerde in een scribing, een tekening met woorden en beelden. Die scribing scande ik in, werd doorgemaild naar de betrokkene(n) en vervolgens ook -elke keer weer- verstuurd met de post. Makkelijk 10 per week. Intens. Voldoening. Transformatie van levens.
Wat ik observeer. Mensen komen in beweging. De scribings worden gedeeld, besproken, opgehangen. Ze maken gesprekken mogelijk. Ze tonen een richting. Ze vertegenwoordigen een gewenste realiteit. Ze brengen de toekomst in de kamer. Niet enkel in woorden maar ook in beeld. Iets heel tastbaar dus. In de handen te nemen. Zoals een brief. Een blad papier met kleuren en zwarten, woorden en beelden. Iets om naar te kijken, weg te leggen, ter hand te nemen. Niet niks, zo’n straffe tool.
Inmiddels ontstond er al een hele collectie. Netjes gedateerd en geordend in mijn computer. Best wel wat. Het is ook bijzonder hoeveel ik er zelf van opsteek, van al die gedeelde verhalen en realiteiten. Ik leer en groei en neem elke samen ontdekte wijsheid mee naar het volgende gesprek. Het vormt een soort van opeengestapelde berg van ervaringen. Een mooie kleurrijke berg met kronkelige paden, enge kliffen en glooiende hellingen.
Van de aarde naar de hemel.
Dat is wat ik vandaag zat te denken. En ik dacht, ik schrijf het even neer, want het regent hier in Noorwegen. En pas deze namiddag kunnen we het woud in. Om te wandelen, om te verbinden. Met de aarde, met de hemel. Niks zaliger dan dat.
-
Ik hou van complexiteit. Dus is er iets complex dat vraagt om ontrafeling, dan kan je me vragen om erbij aanwezig te zijn. Tekenend. Want dan worden dingen zichtbaar. Stap voor stap.
Ontrafelwerk. Voor al je moeilijke vragen. (persoonlijk - organisatorisch - financieel)
コメント